Wonderbaarlijke ervaring op een bijzondere plek
Waarnemingen van een ooggetuige
Het gebeurde op de beurs Internationaal Therapeut in Houten. Een paar flinke hallen zaten daar twee dagen lang tjokvol met aanbieders van gezondheidsdiensten en -producten. Iedere ondernemer deed zijn of haar uiterste best om de langsschuifelende bezoekers te interesseren. Overal lampjes, aromaverstuivers, muziek, opgewonden verkopers, etenslucht en hordes in de gangpaden. Ook de Academie had er een stand. Daarin stonden al vroeg in de ochtend enkele studenten van de opleiding Energetische Therapie om mensen gratis te behandelen.
"Veel heb ik geleerd van mijn leraren, meer van mijn collega’s, maar het meest van mijn leerlingen." Talmoed
Een wat nieuwsgierige voorbijganger werd uitgenodigd om plaats te nemen op een van de behandelstoelen. Na een korte kennismaking en wat vragen van de behandelende student ging de bezoeker rustig zitten. Rechtop, handen op schoot. Soms met de ogen dicht, wachtend op wat komen ging. De student stond achter, voor of naast de 'cliënt' en bewoog heel vertraagd de armen en handen door de lucht, met de handpalmen naar de persoon in de stoel. Het leek soms net een Japanse dans. Minutenlang, rustig, in stilte. Dit zag er erg bijzonder uit, juist door de enorme drukte rond de stand. Stel je voor, zo’n geconcentreerde, stil bewegende behandelaar rond een stilzittende bezoeker in een heksenketel. Met het verstrijken van de tijd, liep de ontspanning op. Bezoekers stonden stil, nieuwsgierig naar wat hier aan de hand was. Nee, geen plotselinge bewegingen, grapjes of een ander schrikeffect; de geconcentreerde sereniteit nam alleen maar toe. Tegen het einde van de sessie streek de student de energie 'glad' of 'af' en opende de geduldige bezoeker weer de ogen. De toeschouwers probeerden natuurlijk op het gezicht te peilen hoe de 'cliënt' zich voelde. "Oh, wat héérlijk", "wow, dat was fijn", "lekker", "ontspannen" was telkens en zonder uitzondering de teneur. Sommige bezoekers hadden klachten die na afloop verminderd en soms verdwenen bleken. Waarop natuurlijk de vrije plaatsen op het wachtbankje snel weer bezet werden met nieuwe 'cliënten' en een nieuwe ronde begon. (Ewald Wagenaar, foto Wietzke van Oene)